„Dla większości zachodnich obserwatorów Solidarność jawiła się jako „zamazana plama” (burząca ich dotychczasowe wizje świata). Socjaliści i lewicowi komentatorzy widzieli w niej „autentyczny ruch klasy robotniczej”, być może nawet zwiastun długo oczekiwanej rewolucji proletariackiej. Dla związkowców był to zalążek „wolnego ruchu związkowego”, co potwierdzając socjaldemokratyczną strategię walki. Liberałowie podziwiali ją jako przykład masowej kampanii na rzecz praw człowieka. Dla społeczności katolickiej na świecie był to chrześcijański „ruch odnowy moralnej” inspirowany przez Papieża Polaka. Działacze ruchów pokojowych wychwalali jego pokojowy charakter. Zaś premier Thatcher i prezydent Reagan chcieli w niej widzieć masowy bunt w obronie wolności i przeciwko „imperium zła”. ... wszystkie te interpretacje zawierały ziarno prawdy, ale także pewne wypaczenia. „ – pisał Jan PAKULSKI
ur. 29 maja 1950 r.; socjolog, wykładowca, profesor Uniwersytetu Tasmańskiego i Collegium Civitas w Warszawie.
Ukończył studia doktoranckie na Australian National University (1980). Autor licznych publikacji nt. nierówności społecznych, socjologii elit, ruchów społecznych (w tym Solidarności) oraz transformacji postkomunistycznej w krajach Europy Środkowo-wschodniej. Jeden z dyrektorów Fundacji POLCUL.
Linki:
Wstecz